Zapraszam na jesienne rejsy zaczynające się na:
Majorce dnia 19-10-2013 pod wspólnym hasłem:

„Przedłużenie lata”


Dlaczego rejsy? Otóż dlatego, że jacht mamy do dyspozycji przez miesiąc poczynając 
od 19-października 2013 a kończąc 16 listopada 2013.
Ze względu, że jest to cały miesiąc rejs podzielony został na etapy:

1) Tygodniowy rejs „3 razy południk 0”. Staruje on z Majorki a kończy się w Alicante. >>>TRASA<<<
ETAP ZAKOŃCZONY

2) Również tygodniowy rejs „Morze Alborańskie – Europa-Afryka”. Ten etap rozpoczynamy w Alicante a kończymy w Maladze. >>>TRASA<<<
ETAP ZAKOŃCZONY

3) 2 tygodniowy „Podbój Atlantyku” startujący z Malagi a kończący się na Wyspach Kanaryjskich. >>>TRASA<<<
ETAP ZAKOŃCZONY

Rejsów wspólna mapa:


CENY/TERMINY

Start: 19-10-2013 Majorka
Meta: 26-10-2013 Alicante
Start: 26-10-2013 Alicante
Meta: 02-11-2013 Malaga
Stat: 02-11-2013 Malaga
Meta: 16-11-2013 Teneryfa
450EUR
450EUR
800EUR

Cena uwzględnia WSZYSTKIE koszty związane z rejsem poza dojazdem, czyli:
- zakwaterowanie na jachcie
- wyżywienie
- ubezpieczenie turystyczne
- opłaty portowe
- paliwo do jachtu
- gaz do kuchenki w kambuzie
- usługi skippera
Nie zbieramy kasy jachtowej! Jest ona wliczona w cenę rejsu!

JACHT

Domem podczas tej wyprawy będzie jacht niemieckiej stoczni BAVARIA 42 ochrzczony: THETIS.
Na jachcie tym znajdują się 4 kajuty dwu osobowe. Trzy kajuty posiadają koje (łóżka) dwuosobowe (z rysunku poniżej oznaczone od 1 do 6) a jedna 2 pojedyncze koje (piętrowe - z rysunku poniżej oznaczone 7 i 8).
Ponadto:
- 2 łazienki + natrysk na rufie jachtu
- kompletnie wyposażony kambuz (kuchnia, piekarnik, lodówka, komplet nakryć stołowych)
- kompletne wyposażenie nawigacyjne
- środki ratunkowe dla załogi
- radio z CD



REJSY

Przedstawiam tu wspólne elementy wszystkich rejsów.
- zaokrętowanie na jachcie możliwe jest we wczesnych godzinach popołudniowych. Przybywający wcześniej oczywiście mogą zostawić bagaż pod opieką.
- wyokrętowanie w godzinach przedpołudniowych. Wyjeżdżający później oczywiście bagaż mogą zostawić pod opieką
- nie wymagamy doświadczenia żeglarskiego
- każdy musi przejść szkolenie z bezpieczeństwa na jachcie i jego obsługi
- po rejsie każdy otrzyma opinię z rejsy zgodną z wymogami PZŻ
- podczas rejsu obowiązuje system wachtowy (zarówno wachty nawigacyjne, jak i kambuzowe)
- chętni oczywiści mogą liczyć na zdobywanie wiedzy żeglarskiej
- wytyczone trasy rejsów będą realizowane w miarę możliwości. Najważniejsze jest bezpieczeństwo załogi i jachtu. Jeśli warunki atmosferyczne czy inne czynniki będą przemawiały za zmianą trasy zostanie ona zmieniona. Decyzję podejmuje kapitan.

Średnie temperatury i siła wiatru dla wybranych miejsc na trasie rejsów:

Palma de Mallorca:

Alicante:

Melilla:

Malaga:

Madera:

Teneryfa:




Przejdźmy do szczegółów, czyli poszczególnych rejsów opisy:

(kliknij na nazwę etapu by przejść do opisu)

By zapisać się na rejs proszę o kontakt ze mną:

limE's - Emil Grycko
egrycko@gmail.com (W związku z tym iż dużo pływam - preferuję kontakt e-mailowy.)
mob.: (+48) 791 383 007

ul. Syrokomli 7/13 kl.III
03-335 Warszawa
tel/fax: (+48) 22 414 17 17
mob.: (+48) 503 414 419



lub z biurem: 
ul. Jagiellońska 114
34-450 Krościenko nad Dunajcem
tel.: (+48) 18 262-30-54
mob.: (+48) 513-366-146, (+48) 513-060-636
fax: (+48) 18 262-58-79


Etap "3 razy południk 0" rozpoczynamy 19-10-2013 na Majorce.
Skąd nazwa: 3 razy południk 0? Otóż południk ten podczas rejsu będziemy przekraczali aż trzykrotnie.
Będziemy więc 2 krotnie na półkuli wschodniej i tyleż samo razy na półkuli zachodniej.

Trasa rejsu tak się prezentuje:


Zgodnie z powyższym w planie są następujące miejsca:
Cabrera, Ibiza, Walencja, Denia, Caple.


Po zaokrętowaniu na jachcie i jego zaprowiantowaniu wyruszymy.
Celem pierwszego etapu jest mała wysepka Cabrera będąca rezerwatem przyrody.
Stajemy tam na bojce i chętni na ląd pontonem będą mogli się udać.


Następnego dnia przybędziemy na Ibizę znaną z klubów i imprez w nich się odbywających.
Nim Ibiza stała się klubowych wyjazdów mekką, za cel upatrzyli sobie ją hipisi.
Staniemy tam w marinie w miejscowości Santa Eularia skąd będzie można się udać na zwiedzanie wyspy.




Celem kolejnego etapu jest Walencja.
Podczas tej drogi po raz pierwszy opuścimy półkulę wschodnią i wpłyniemy na wody zachodniej półkuli!
W Hiszpanii to 3 co to ilości ludności miasto jest.
Bez liku atrakcji turystycznych. Między innymi:
    Katedra w Walencji – budowana od 1262 roku, wielokrotnie modernizowana. Zaczęto ją budować w stylu gotyckim, lecz jej różne części są zbudowane również w innych stylach. Jej 3 portale prezentują styl romański, gotycki i barokowy. Główna kaplica – Capilla Mayor – styl baroku, dwie późniejsze kaplice są neoklasycystyczne. Według starej tradycji znajduje się w niej Święty Graal, udostępniony do oglądania wiernym.


 El Micalet – charakterystyczna ośmioboczna dzwonnica – symbol miasta. Na szczyt tej ponad 50 metrowej wieży prowadzi 207 stopni. Jest częścią katedry.
Basilica de la Virge dels Desamparats – barokowy kościół usytuowany na tyłach katedry.
Jardí Botánic – ogród botaniczny założony w XVI wieku.


Jardins de l'Alameda i Jardins de Monfort – XVIII-wieczne parki.
La Lonja (Giełda jedwabiu) – została zbudowana pod koniec XV wieku, jest to jedna z najpiękniejszych gotyckich budowli świeckich w Europie. Słynie z Sali kolumnowej, w której sklepienie podpierają spiralne, starannie wykonane kolumny.


Modernistyczna hala targowa – wybudowana między 1910 a 1926 r. Jest to nieregularna, ośmioboczna konstrukcja z żelaza i szkła, w której znaleźć można liczne stoiska z mięsem, warzywami, rybami czy owocami. Na zewnątrz zaś znajdują się stoiska oferujące różnej wielkości paellę.


Museo Nacional de Cerámica mieszczące się w Palacio del Marqués de dos Aguas, znajdują się tu setki różnorodnych płytek ceramicznych azulejos.
    La Ciudad de las Artes y las Ciencias – Miasto Sztuki i Nauki – „dzielnica przyszłości”, zaprojektowana przez pochodzącego z Walencji Santiago Calatravę. Na miejsce to składa się: gmach opery/spektakli teatralno-taneczno-muzycznych, oceanarium, delfinarium, kino IMAX/planetarium, muzeum nauki, restauracje itp.


Największe w europie oceanarium.
Ten ogromny park, który jest w środku raz zabawny, informacyjnej i naukowej, podzielone na 10 głównych stref. W odpowiednich polach mieszkańcy zebrali śródziemnomorskiej i Red morza, polarny oceany Arktyki i Antarktydy wyspy archipelagów, jak również wód tropikalnych i umiarkowanych strefie klimatycznej.
Odwiedzający Akwarium może podjąć zwiedzanie głównych mórz i oceanów na Ziemi. Jest domem dla ponad 45 000 mieszkańców wodach o głębokości ponad 500 różnych gatunków, w tym rekiny, Beluga, morsa, lwy morskie, pingwiny i płaszczki. Wszystkie te istoty żyjące bawiąc w dziewięciu wież, podzielony na dwa poziomy, które prezentuje najbardziej znaczące ekosystemów na naszej planecie.
Ponadto park wodny ma delfinarium oraz sala wykładowa (Auditorium), w przypadku gdy zbiorniki z fauny Morza Czerwonego. Na odrębne obszary flory i fauny zebranych mokrych glebach. Dla ich wygody, ustawić imitację pływów podmokłych i stref.
-&gt;&gt;&gt;&gt; ODNOŚNIK DO OCEANARIUM W PRZEWODNIKU PO WALENCJI &lt;&lt;&lt;-



 Museo Provincial de Bellas Artes (Muzeum Sztuk Pięknych) – znajdują się tu obrazy m.in.: El Greca, Goi i Velàzqueza, a także zbiór dzieł walencjańskiej sztuki XV wieku.
    Las Fallas – 15 marca na ulicach całego miasta wystawia się dziesiątki konstrukcji-rzeźb wykonanych z mieszanki papieru i wosku, które w nocy z 19 na 20 marca są spalane; w międzyczasie na ulicach i w klubach trwa zabawa 24 godziny na dobę (ludzie zasypiają na ulicach i w parkach by odpocząć chwilę przed dalszą zabawą).
    Serrano i Quart to dwie wieże z czasów, kiedy umocnienia obronne były niezbędne.
    El Carmen – stara dzielnica w pobliżu bazyliki słynąca z bardzo intensywnego życia nocnego. W piątek i sobotę bary i dyskoteki zapełniają się do granic możliwości, tłumy wypełniają też uliczki dzielnicy, bardzo utrudniając poruszanie się.


Po opuszczeniu Walencji płyniemy do Denii.
Podczas tego etapu ponownie przekroczymy południk zerowy. Tym razem z zachodu na wschód.



Jest to malownicza miejscowość gdzie historia za współczesnością się spotykają.
Są zarówno malownicze uliczki, jak i kurorty wypoczynkowe (o tej porze roku nie będzie tam nadmiary turystów).



Główne atrakcje to 15 km piaszczystych plaż, trasy rowerowe, marina, mauretański zamek na wzgórzu zamknięty od 13:00 do 17:00


schron z okresu wojny domowej



oraz Park Naturalny góry Montgo (753 m n.p.m.). Niewielka starówka wokół portu wypełniona jest przez restauracje serwujące tradycyjne dania regionalne z ryb oraz paellę. Miejska informacja turystyczna znajduje się naprzeciwko dworca tramwajowego FGV (nieczynna w godzinach od 13:00 do 17:00).

Następnym miejscem które odwiedzimy będzie Caple marina znajduje się w miejscowości sąsiedniej - Ifach.
Będzie możliwość wspięci asie na szczyt góry znajdującej się na wysuniętym w morze cyplu.




Skąd roztacza się widok na obie otaczające zatoki


Stare miasto:




Ostatniego etap rejsu to droga do Alicante.
Na tym etapie po raz ostatni zmienimy półkulę. Od teraz do końca całego rejsu będziemy już na zachodniej półkuli.

Alicante (hiszp. Alicante; katal. Alacant) co oznaczało po arabsku "źródło światła" – historyczne miasto portowe w południowo-wschodniej Hiszpanii. Jest to jeden z najważniejszych portów hiszpańskich na Morzu Śródziemnym.

Architekturę miasta stanowi połączenie pięknych uliczek starego rynku (Casco Antiguo) z dobrze utrzymaną infrastrukturą z lat siedemdziesiątych. Miasto nie jest zdominowane przez turystykę masową, a architektura nie została zdominowana przez wieżowce, jak w pobliskich Benidormie czy Torrevieja.

Alicante leży u stóp skalistej góry, na której wznosi się starożytna twierdza (wstęp nieodpłatny) Castillo de Santa Bárbara. Z grobli portowej rozciąga się widok na miasto i na wzgórze. Klimat zimą jest bardzo łagodny. Na klimat wpływa morska bryza i prądy znad Atlantyku.

Atrakcje turystyczne:

Castillo de Santa Bárbara – wybudowany w miejsce dawnego fortu kartagińskiego, powstałego w III w. p.n.e.




Barrio de Cruz' – stara dzielnica, znajduje się tu XIV-wieczny kościół Basílica de Santa María To najstarszy kościół i jedna z największych atrakcji Alicante. Został wzniesiony w miejscu dawnego, największego w mieście, meczetu w okresie pomiędzy XIV w. a XVI wiekiem. W barokowej fasadzie bazyliki wyróżniają się dwie asymetryczne wieże - jedna pochodząca z XIV w., zaś druga z XVIII wieku. Wnętrze kościoła to w praktycznie w całości styl gotycki. Na szczególną uwagę zasługują przede wszystkim: XVIII-wieczny główny ołtarz, imponująca chrzcielnica z XVI wieku oraz barokowe organy z 1653 roku.
Concatedral de San Nicolás de Bari - Katedra, która została przekształcona z dawnego meczetu w chrześcijański kościół przez króla Alfonsa X w 1662 roku, wzniesiona według projektu hiszpańskiego architekta Juana de Herrera.
Ayuntamiento – ratusz zaprojektowany przez architekta Lorenzo Chápuli, wybudowany w miejscu starego ratusza i ukończony w 1760. Stanowi on doskonały przykład architektury barokowej.
Teatro Principal (Teatr w Alicante), został on wybudowany w połowie XIX wieku według projektu architekta z Alicante - Emilio Jover Pierróna i po raz pierwszy otwarty 25 września 1847 roku. W budynku tym wyróżnia się przede wszystkim główna fasada z sześcioma kolumnami. We wnętrzu utrzymana jest tradycyjna konwencja włoska. Wyróżniamy tu podział na przedsionek, audytorium w kształcie podkowy oraz scenę.
Katedra św. Mikołaja.
Explanada de España - szeroka promenada nadmorska z charakterystyczną nawierzchnią z kostki.


Parque de Canalejas - park, który usytuowany jest na skraju Explanada de España, w bezpośrednim sąsiedztwie morza.
Parque de El Palmeral - usytuowany jest na obrzeżach południowej części Alicante, znajduje się w nim wiele palmowych drzew oraz innych okazów reprezentujących tutejszą roślinność, ponadto liczne znajdują się tu kaskady wodne i jezioro.
hotel Tryp Gran Sol - wieżowiec dominujący panoramę miasta.
widok z hotelu:


Plaza Gabriel Miró z interesującą roślinnością i starymi drzewami oraz pomnikami,
kościół i klasztor Kapucynów.
Zabytkowa hala targowa.
Plaza de Torros (arena walk byków).
dworzec Alicante-Terminal


Tu nasz rejs się zakończy, chyba, że zdecydujecie się na uczestnictwo w kolejnym etapie.


Połączenia pomiędzy lotniskiem a mariną w Palmie:
Połączenie pomiędzy mariną a lotniskiem – autobusem linii: 1.
Cena biletów to 3EUR
Strona przewoźnika:
http://www.emtpalma.es/EMTPalma/Front/tarifas.ct.svr


Połączenia pomiędzy lotniskiem a mariną w Alicante:
Połączenie pomiędzy mariną a lotniskiem – autobusem linii: C-6.
Kursuje co 20min.
Cena biletów to 2,70EUR
Strona przewoźnika:
http://www.mygranalacant.com/c6-airbus-alicante-airport-alicante-bus-station.htm



Zgłoszenia na rejs przyjmuję przede wszystkim drogą mailową, gdyż będę pływał przed rozpoczęciem tego rejsu i bardzo często będę poza zasięgiem sieci komórkowych.
W celu zapisania się na rejs proszę o wypełnienie formularza znajdującego się pod poniższym linkiem:

>>>>> FORMULARZ <<<<<





By zapisać się na rejs proszę o kontakt ze mną:

limE's - Emil Grycko
egrycko@gmail.com (W związku z tym iż dużo pływam - preferuję kontakt e-mailowy.)
mob.: (+48) 791 383 007

Ul. Syrokomli 7/13 kl.III
03-335 Warszawa
tel/fax: (+48) 22 414 17 17
mob.: (+48) 503 414 419


Etap "Morze Alborańskie - Europa-Afryka" rozpoczynamy 26-10-2013 w Alicante.


Trasa rejsu tak się prezentuje:
Zgodnie z powyższym w planie są następujące miejsca:
Cartagena, Almeria, Melilla, Malaga (Benalmadena).

Po wyruszeniu z Alicante kierujemy się do Cartageny.


Historia
    Miasto zostało pierwotnie nazwane Mastia. Ponieważ miało jeden z najlepszych portów w zachodniej części Morza Śródziemnego, w 228 p.n.e. zostało założone ponownie przez kartagińskiego wodza Hazdrubala Starszego jako Qart Hadasht ("Nowe Miasto" – fenicka nazwa samej Kartaginy), mając być bazą do podboju Półwyspu Iberyjskiego.
    W 209 p.n.e. w walce z Hazdrubalem Barkasem w czasie drugiej wojny punickiej zostało opanowane przez wodza rzymskiego Scypiona Afrykańskiego Starszego, który przemianował je, dla odróżnienia od miasta-matki, na Carthago Nova
    od 293 n.e. cesarz Dioklecjan podzielił prowincję rzymską Hispania Tarraconensis i ustanowił miasto stolicą prowincji Hispania Carthaginensis
    W 425 zostało zniszczone przez Wandalów,
    Od 544 r. n.e. pod panowaniem Bizancjum.
    W 572 r. zdobyta przez Wizygotów.
    W 711 r. podbita przez Arabów.
    W 1238 r. włączona do Aragonii przez Jakuba I Zdobywcę i przemianowana na Cartagena.
    Po 1570 - główna baza hiszpańskiej floty wojennej.

Zabytki
    Pozostałości rzymskiego teatru (Augusteum) i bizantyjskich murów (Muralla Bizantina)
2 amfiteatry: historyczny i współczesny:

    Gotycka katedra z XIII w.
    Kościół S. Maria de Gracia z XVII– XVIII w.
    Muzeum archeologiczne.







Następnie popłyniemy do Almerii.

Almería (wym. /almeˈɾia/) – miasto w południowo-wschodniej Hiszpanii, w regionie Andaluzja, stolica prowincji Almería, 411 km od Madrytu. Liczy 181 702 mieszkańców (2005) i posiada 296,32 km² powierzchni. Obecna nazwa pochodzi od arabskiego słowa Al-Mariyya, oznaczającego wieżę obserwacyjną.
Położona nad Morzem Śródziemnym, u podnóża Gór Betyckich. Dzięki łagodnemu klimatowi (średnia temperatura roczna 18,7 °C) intensywna uprawa owoców (przeważnie cytrusowych) i warzyw.

HISTORIA
    W okresie brązu powstanie osiedla El Agrar, a później osady Los Millares;
    Ważny port nad zatoką Portus Magnus dla Fenicjan, Kartagińczyków, Greków i Rzymian;
    Od IX w. rozwój pod rządami władców Kordowy (w tzw. Kalifacie Kordowy);
    W 955 lokacja miasta przez Abd ar-Rahmana III (powstanie fortecy Alcazaba);
    W XI w. po rozpadzie kalifatu kordobańskiego stolica emiratu Taifa;
    W XIII w. wchłonięta przez Emirat Grenady;
    W 1489 zdobyta przez królów katolickich;
    Po trzęsieniach ziemi w XVI w. i XVII w. upadek miasta;
    Po 1847 powolny rozwój dzięki budowie nowego portu;
    30 maja 1937 ostrzelanie Almeríi przez pięć okrętów niemieckich w odwecie za zbombardowanie pancernika kieszonkowego Deutschland przez hiszpańskie samoloty rządowe.

CO ZOBACZYĆ
    Alcazaba – imponująca fortyfikacja (jedna z największych w Andaluzji), zbudowana w 955 przez Abd ar-Rahmana III, w XI w. i w XV w. dalej, po zniszczeniu przez trzęsienie ziemi w 1487 roku rozbudowywana przez królów katolickich (Izabeli I i Ferdynanda II - dodany został wtedy trzeci łańcuch murów obronnych[1]. Wyposażona w studnie i cysterny, w czasie oblężenia dawała schronienie nawet 20 000 ludzi. Jako obiekt wojskowy służyła jeszcze w początkach XX w.;




    San Cristobal – twierdza z XI w. z kaplicą zbudowaną przez templariuszy;

    Katedra Nuestra Señora de la Encarnación z XIII w.;

    Kaplica de San Juan ze śladami dawnego meczetu z X w./XI w., wzorowanego na meczecie w Kordowie;
    ratusz z XIX wieku;
    budynek dworca kolejowego zbudowany w stylu neomudejar.

Jest to znakomite miejsce wypadowe by zwiedzić Granadę.

Wyruszając w kierunku Melilli opuszczamy EUROPĘ by dotrzeć do AFRYKAŃSKIEGO brzegu.

Melilla ([me'liʎa], hiszp. Ciudad Autónoma de Melilla) – miasto, jednostka administracyjna Hiszpanii, w północnej Afryce, na wschodnim wybrzeżu Maroka. Stanowi eksklawę Hiszpanii,  więc pomimo iż opuścimy Europę i zawitamy w Afryce, to formalnie będziemy wciąż w strefie Euro i w Hiszpanii. Wolny port.






HISTORIA
Melillę jako Rusaddir założyli Fenicjanie. Później ta fenicka kolonia należała do Kartaginy, a następnie do Rzymu. Pozostawała pod panowaniem arabskim od VII wieku aż do roku 1497, kiedy została zdobyta przez Hiszpanów. Przez wieki była tylko niewielką hiszpańską fortecą (presidio). Jej większy rozwój nastąpił dopiero po roku 1880. Wielokrotnie stanowiła obiekt zatargów hiszpańsko-marokańskich. Do 1909 Melilla była okupowana przez Hiszpanię. Pomiędzy rokiem 1921 a 1926 została opanowana przez powstańców pod wodzą Abd al-Krima. W roku 1995 Melilla zyskała status autonomiczny.

Melilla jest idealnym punktem wypadowym by zwiedzić tę część Maroka. Wystarczy wynająć taksówkę by po kilku minutach być już na granicy hiszpański-marokańskiej. Za granicą koszty transportu są nieporównanie niższe i można pozwolić sobie na objazd okolicznych miejscowości.

Z Melilli ruszamy na ostatni etap naszego rejsu. Jego celem jest marina w miejscowości Benalmadena.

Benalmádena - miasto w Andaluzji, na południu Hiszpanii. Znajduje się ok. 12 km na zachód od Malagi, na południowym wybrzeżu między miastami Torremolinos i Fuengirola, w sercu Costa del Sol.



Na terenie miasta znajduje się słynna buddyjska stupa, dotychczas największa jaka została wzniesiona na Zachodzie. Ma wysokość 108 stóp (33 metrów).

Benalmádena ma trzy główne dzielnice:

Benalmádena Pueblo, oryginalna wioska, która znajduje się w odległości ok. 3 km w głąb lądu na wysokości ok. 200 m n.p.m. Znajduje się tu wiele typowych białych andaluzyjskich domów, chociaż najnowsze budynki wybudowane są w nowoczesnym stylu.

Benalmádena Costa, aglomeracja na wybrzeżu. Znaleźć tu można wiele miejsc turystycznych, hotele, dyskoteki, plaże i centra handlowe. Wśród atrakcji turystycznych są akwaria morskie SeaLife aquarium i Selwo Marina oraz park wodny z delfinami, pingwinami i fokami. Interesującym miejscem jest również Park Paloma, gdzie znajduje się duże jezioro będące domem dla wielu dzikich zwierząt. W Benalmádena Costa można zwiedzić również muzeum archeologiczne z lokalnymi eksponatami, datowanymi na epokę brązu.



Arroyo de la Miel, pierwotnie osobna osada, znajduje się pomiędzy dwoma pozostałymi dzielnicami. Jest główną dzielnicą mieszkalną, i najbardziej aktywną handlowo. Znajduje się tu również wiele atrakcji, takich jak park rozrywki Tivoli World, oraz kolejka górska, którą można wjechać na szczyt Calamorro, znajdujący się na wysokości 769 m n.p.m. Z kolejki można podziwiać widok na pasmo gór Sierra Nevada, Gibraltar i marokańskie wybrzeże. Nazwę "Arroyo de la Miel" można przetłumaczyć jako "Potok miodem płynący".

Tu nasz rejs się zakończy, no chyba że na kolejny rejs się zdecydujesz, co gorąco polecam!


Połączenia pomiędzy lotniskiem a mariną w Alicante:
Połączenie pomiędzy mariną a lotniskiem – autobusem linii: C-6.
Kursuje co 20min.
Cena biletów to 2,70EUR
Strona przewoźnika:
http://www.mygranalacant.com/c6-airbus-alicante-airport-alicante-bus-station.htm

Połączenia pomiędzy lotniskiem a mariną Benalmadena:
Połączenie pomiędzy mariną a lotniskiem – autobusem linii: M-128.
Kursuje co 1-2godz.
Cena biletów to 3,55EUR
Strona przewoźnika:


Zgłoszenia na rejs przyjmuję przede wszystkim drogą mailową, gdyż będę pływał przed rozpoczęciem tego rejsu i bardzo często będę poza zasięgiem sieci komórkowych.
W celu zapisania się na rejs proszę o wypełnienie formularza znajdującego się pod poniższym linkiem:

>>>>> FORMULARZ <<<<<




By zapisać się na rejs proszę o kontakt ze mną:

limE's - Emil Grycko
egrycko@gmail.com (W związku z tym iż dużo pływam - preferuję kontakt e-mailowy.)
mob.: (+48) 791 383 007




lub z biurem: 
ul. Syrokomli 7/13 kl.III
03-335 Warszawa
tel/fax: (+48) 22 414 17 17
mob.: (+48) 503 414 419


Etap "Podbój Atlantyku" rozpoczynamy 02-11-2013 w okolicy Malagi, a konkretnie w marinie Benalmadena.


Trasa rejsu tak się prezentuje:
Zgodnie z powyższym w planie są następujące miejsca:
Malaga (Benalmadena), Marbella, Ceuta, Kadyks, Porto Santo, Funchal, La Palma, Teneryfa.

Pierwszym postojem na trasie tego rejsu jest Marbella.
Ten etap naszego rejsu będzie najkrótszym ze wszystkich, a to dla tego by wszyscy uczestnicy jak najszybciej się zaaklimatyzowali do warunków panujących na jachcie.


Marbella zyskuje na popularności wśród ludzi sławnych i bogatych. Wiele gwiazd srebrnego ekranu nabywa tu posiadłości by cieszyć się łagodnym klimatem i wspaniałymi widokami.

Z Marbelli wyruszamy do Ceuty, która jest hiszpańskim miastem na afrykańskim kontynencie.
Ceuta (wym. ['θewta], hiszp. Ciudad Autónoma de Ceuta), hiszpańska jednostka administracyjna, miasto i twierdza położone na afrykańskim cyplu tworzącym Cieśninę Gibraltarską, niemal naprzeciw Gibraltaru. Jest eksklawą na terytorium Maroka. Powierzchnia około 19,3 km². Pod względem administracyjnym Ceuta jest miastem autonomicznym, poprzednio należała do hiszpańskiej prowincji Kadyks. W Ceucie znajduje się najbliższy Europie port afrykański i baza marynarki wojennej. Podobnie jak Melilla, tworzy jednomandatowy okręg wyborczy do hiszpańskiego Kongresu Deputowanych, jednej z dwóch izb parlamentu (Kortezów Generalnych).

HISTORIA

Ceuta była strategiczną lokacją, gdzie stykało się wiele kultur, rozwijał się handel. Początkowo w V wieku p.n.e. istniała tu miejscowość zwana przez Kartagińczyków Abyla. Od 45 kolonia rzymska o nazwie Septem Fratres. Około 400 lat później Wandalowie wypędzili Rzymian z miasta i przejęli nad nim kontrolę. Następnie Ceuta była w posiadaniu Wizygotów oraz Bizancjum

Gdy w 710 armie Arabów wkraczały do miasta, jego wizygocki namiestnik Julian nakłonił agresorów do opuszczenia tych terenów i inwazji na Półwysep Iberyjski (chodziło tu o prywatne porachunki wizygockiego króla Roderyka). Wkrótce Ceuta stała się głównym miejscem przerzutu wojsk do atakowanej Europy.

Po śmierci Juliana Arabowie przejęli całkowitą kontrolę nad miastem. Atakowana była często przez plemiona berberyjskie, najbardziej podczas buntu charydżytów. Po tej rewolcie dowodzonej przez Maysarę al-Haqira miasto zostało opuszczone. Zostało odbudowane w IX wieku przez Majakasa i jego plemię. Tak została zapoczątkowana dynastia Banu Isam.

W 1309 Ceuta została zdobyta przez Fez z pomocą Aragończyków. Od 1415 była okupowana przez portugalskiego króla Jana I. Głównymi celami władcy były przywrócenie chrześcijaństwa, zdobycie saharyjskiego złota, stworzenie szlaków handlowych dla niewolników i kości słoniowej.

W 1580 Hiszpanie zajęli Ceutę. Było tak aż do roku 1640, kiedy to w czasie wojny Portugalia odzyskała miasto. O przynależności Ceuty do Hiszpanii zadecydował traktat lizboński. 1 stycznia 1688 król Alfons VI Zwycięski oficjalnie oddał Ceutę Karolowi II. Pomimo to w herbie Ceuty nadal widnieje portugalskie godło.

Gdy w 1956 Hiszpania uznała niepodległość Maroka Ceuta została przyłączona do Hiszpanii jako integralna część jej terytorium.

Obecnie Ceuta należy do regionu Andaluzja. Posiada autonomię. Od wybrzeża Hiszpanii jest zaledwie 12 mil. Dzisiaj jest to kosmopolityczne miasto z przewagą berberyjskich muzułmanów i Żydów.



Jeśli trafimy na dzień targowy,


to będzie możliwość nabycia świeżych owoców morza jak np homarów:

Ceuta jest też dogodnym miejscem by zwiedzić okoliczne miejscowości marokańskie.

Po wizycie w Ceucie mijamy skały Gibraltaru i wypływamy na Atlantyk kierując się do Kadyksu.
Kadyks (hiszp. Cádiz ['kaðiθ], fen. גדר = Gadir, łac. Gades, arab. قادس = Qādis) – miasto w południowo-zachodniej Hiszpanii, w regionie Andaluzja, stolica prowincji Kadyks. Położone na półwyspie oddzielającym odnogę Zatoki Kadyksu od Oceanu Atlantyckiego.

HISTORIA

    około 1100 p.n.e. założony przez Fenicjan (Gadir – najstarsze miasto w tej części Europy).
    od ok. 500 p.n.e. pod władzą Kartaginy.
    206 p.n.e. zdobyty przez Rzymian (Gades), ośrodek handlu morskiego, okres rozkwitu gospodarczego.
    V w. zniszczony przez Wizygotów.
    od 711 pod panowaniem Maurów.
    od 1262 w rękach do Kastylii.
    W 1587 angielski korsarz Francis Drake zniszczył hiszpańską flotę stacjonującą w Kadyksie.
    W 1596 złupiony przez Anglików pod wodzą hrabiego Essexa.
    W 1702 najazd floty angielskiej i holenderskiej.
    Od 1717 główna baza żeglugi, przejęcie monopolu od Sewilli na handel z koloniami w Ameryce.
    W 1797 atakowany przez flotę Nelsona, która odniosła zwycięstwo nad flotą hiszpańską koło przylądka São Vicente.
    W 1805 pod Trafalgarem Nelson rozbił flotę francusko-hiszpańską.
    W latach 1810–1811 oblegany przez wojska napoleońskie.
    W latach 1810–1813 siedziba rządu centralnego, powołanie Kortezów, w 1812 uchwalenie pierwszej hiszpańskiej konstytucji (obowiązującej w latach 1820-1823)
    W 1820 wybuch powstania ludowego.
    W czasie wojny domowej 1936–1939 w rękach frankistów.

ZABYTKI
Nie spotyka się prawie śladów starożytności i średniowiecza, po zniszczeniu miasta w 1596 przez oddziały angielskie hr. Essexa.

    Katedra, Parroquía de Santa Cruz, dawny renesansowy kościół Sagrario.
    Katedra, Catedral Nueva, z XVIII–XIX w., z grobem Manuela de Falli oraz muzeum z cennymi monstrancjami (m.in. 4-metrową Custodia de Millón autorstwa Antonia Suáreza). Budowa katedry została rozpoczęta na podstawie projektu Vicenta Acera, ze względów finansowych zakończona dopiero w 1853 roku - z tego względu w budowli mieszają się elementy barokowe z neoklasycystycznymi. Wnętrze podzielone potężnymi kolumnami korynckimi na trzy nawy, transept i kaplice boczne. Chór w nawie głównej wykonany z drewna mahoniowego przez Augustina de Perei w 1697 pochodzi z Cartuja de las Cuevas w Sewilli.

    Kościół Oratorio de San Felipe Neri zbudowany w latach 1679–1719, gdzie w latach 1811–1812 obradowały Kortezy. Owocem tych obrad była pierwsza liberalna konstytucja Europy uchwalona 19 marca 1812, unieważniona w 1823 roku przez Ferdynanda VII. Wewnątrz kościoła znajduje się obraz Niepokalana poczęcie (Inmaculada) pędzla Murilla. Obok kościoła znajduje się muzeum miejskie (Museo Municipial) w których zbiorach znajduje się m.in. model miasta Kadyks powstały pomiędzy 1777 a 1779 zawierający pierwotny projekt kościoła.

    Kościół Oratorio de la Santa Cueva zbudowany w XVIII wieku na podstawie projektu Torcuato Cayóna przez Torcuato Benjumedę. Wewnątrz znajdują się trzy freski namalowane w latach 1796–97 przez Francisco Goyę – Ostatnia wieczerza, Cudowne rozmnożenie chleba i ryb i Przypowieść o gościu bez szat weselnych.
    Kościoły: Santiago, Santa Catalina z XVII w. z ostatnim dziełem Murilla.
    szpital Nuestra Senora del Carmen z XVIII wieku.
    Mury obronne z XVII w. z bramą Puerta de Tierra, ozdobioną herbem Kastylii. Po bokach bramy, na wysokich kolumnach, umieszczone są figury patronów miasta św. Serwandusa i św. Germanusa
    Muzeum miejskie Museo de Cadiz położone przy Plaza de Mina. Na parterze ekspozycja ukazująca historię miasta, na wyższych pietrach galeria malarstwa z dziełami m.in. Rubensa, Murilla i Zurbarána.
    Muzeum, w dawnym klasztorze franciszkanów, ze zbiorami archeologicznymi z czasów fenickich i rzymskich oraz najważniejszą po Sewilli galerią malarstwa.



Po opuszczeniu Kadyksu czeka nas najdłuższy etap rejsu.
Kierujemy się na wyspę Porto Santo.
Porto Santo – wyspa w archipelagu Madery, zaliczanym do Makaronezji. Należy do Portugalii. Wyspa jest zamieszkana, jej głównym miastem jest Vila Baleira. Obszar wyspy to 42,5 km², leży ona na północny wschód od Madery.

Na falochronie załogi jachtów uwieczniają swój pobyt w tym miejscu:


Pomimo bliskości większej wyspy, rózni się od niej bardzo za sprawą odmiennego krajobrazu - mizerna i spalona słońcem flora Porto Santo wygląda zupełnie inaczej niż zielona Madera. Nie przypadkiem zwana jest "Płową Wyspą". Za taki stan rzeczy odpowiadaja kolonizatorzy, którzy wycinali drzewa pod osadnictwo i budownictwo. Porto Stano pomimo tego przyciąga wielu turystów, mieszkańców Madery a także Portugalii kontynentalnej za sprawą piaszczystych plaż, południowa strona wyspy tworzy 10 kilometrowy pas piasku z wydmami i winnicami w tle, dzięki czemu przypomina plaże znane z Europejskich kurortów.

Podobnie jak na Madera, Porto Santo jest wyspą wulkaniczną, dzięki temu może pochwalić się szczytami wulkanicznymi.
Największy szczyt to Pico do Facho (516 m n.p.m.) z tego szczytu można zobaczyć nieposkromiony wschodni kraniec wyspy. Przed wieloma laty na szczycie tym palono ogień, żeby przestrzec mieszkańców Madery przed zbliżającymi się piratami.
Pico do Castelo (437 m n.p.m.) to podręcznikowy przykład stożków wulkanicznych i ma najbardziej regularnie kształty ze wszystkich szczytów.
Pico de Ana Ferreira (283 m n.p.pm) kierując sie na ten szczyt warto zobaczyć grupę pryzmatycznych słupów skalnych, które ze względu na kształt nazywane są "organami".

Vila Baleira to stolica Porto Santo, która leży pomiędzy dwoma bliźniaczymi szczytami wyspy. Główny plac Largo do Pelourinho prawdopodobnie nie zmienił się wiele od czasów gdy Krzysztof Kolumb przyjechał tu w 1474 roku ( jako gość Bartolomeu Perestrela II syna pierwszego zarządcy wyspy). Podczas pobytu na wyspie Kolumb poślubił córkę Perestrela, Felipę Moniz. Prawdopodobnie małżonkowie mieszkali w budynku w którym dzisiaj znajduję się Casa Museo Cristovao Colombo (za kościołem). Muzeum posiada m.in przypuszczalne portrety Kolumba.



To co przyciąga na Porto Santo czyli piaszczyste plaże znajduja się na południe od ratusza miejskiego, droga wiedzie aleja obsadzoną palmami. Spacerując wzdłuż plaży można zobaczyć drzewa tamaryszka, które maja zapobiegać osuwaniu się piasków, warto skierować się w stronę Ponta Calheta, który jest południowym krańcem wyspy i obserwować tutaj zachód słońca.


Celem kolejnego etapu jest Madera, gdzie to zatrzymamy się w jej stolicy czyli Funchal. Madera jest jednym z kilku najpiękniejszych miejsc w których dane było mi być.

Portugalscy odkrywcy João Gonçalves Zarco i Tristão Vaz Teixeira ochrzcili nowy ląd mianem Ilha Madeira czyli Wyspy Drewna lub Zalesionej Wyspy - prawdopodobnie przez opozycję do innych, pustynnych wysp archipelagu.
Madera - jedna z wysp archipelagu na Oceanie Atlantyckim, nazywana wyspą wiecznej wiosny, ze względu na swój łagodny klimat, łączy w sobie bogatą historię, widoki zapierające dech w piersiach, wspaniałą kuchnię oraz kameralne miasteczka i wioski.

Madera to jeden z najwyższych na świecie wulkanów, powstała w wyniku serii erupcji podwodnego wulkanu. Masa skał i gazów "wypluta" z podwodnego krateru stworzyła ten fantastyczny krajobraz. Sama wyspa to tylko niewielka część tej formacji wulkanicznej, większość znajduje się pod wodami Oceanu Atlantyckiego.

Wtórne erupcje doprowadziły do powstania płaskowyżu Paul da Serra, zwanego "gąbką" Madery, tutaj właśnie początek ma wiele rzek. Z kolei erozje odpowiadają za ukształtowanie górskich grani, wąwozów oraz klifów w tym jednego z najwyższych klifów Europy - Cabo Girao.

Ukształtowanie terenu wpływa na klimat i pogodę, zdarzają sie ulewne opady deszczu, powodujące wystąpienie z brzegu potków, rzek, osuwanie się błota i skał w stronę Oceanu, najpoważniejsze tego typu zdarzenie w ostatnich latach miało miejsce w lutym 2010 roku. Deszcze wraz z wulkaniczną glebą i klimatem odpowiadają za przepiękną roślinność. Począwszy od wawrzynów i lasów pierwotnych w okolicy Rabacal, które zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO na mimozach, agapantach i geranium skończywszy.







Z Madery wyruszymy na przedostatni etap naszego rejsu, który planowo ma się zakończyć na wyspie należącej do hiszpańskiego archipelagu wysp kanaryjskich - La Palma. Jest to najbardziej na zachód wysunięta wyspa i jednocześnie najbardziej zbliżona klimatem i "klimatem" do Madery.
La Palma (właściwie 'San Miguel de la Palma') – jedna z siedmiu dużych Wysp Kanaryjskich. Wyspa zajmuje 708 km² powierzchni, jej rozciągłość terytorialna wynosi 42 km długości i 28 km szerokości (jest piątą co do wielkości wyspą archipelagu). Wyspa podlega prowincji Santa Cruz de Tenerife, stolicą La Palmy jest Santa Cruz de La Palma na wschodnim wybrzeżu.



La Palma jest wyspą pochodzenia wulkanicznego, najmłodszą geologicznie z Wysp Kanaryjskich (około 2 milionów lat). Od dna oceanicznego włącznie (4000 metrów głębokości) obejmuje całkowitą wysokość rzędu 6500 metrów i składa się całkowicie z różnych pokładów wulkanicznych. W stosunku do swej powierzchni całkowitej zalicza się do najwyższych wysp świata. Najwyższe wzniesienie – 2426 m n.p.m. (Roque de los Muchachos) na którym znajduje się obserwatorium Roque de Los Muchachos Observatorium.



Ze szczytu w oddali widać Teneryfę:

Celem ostatniego odcinka naszego rejsu jest Teneryfa.

Teneryfa (hiszp. Tenerife) – należąca do Hiszpanii wyspa na Oceanie Atlantyckim, u północno-zachodnich wybrzeży Afryki, zaliczana do Makaronezji. Jest największą i najludniejszą wyspą w archipelagu Wysp Kanaryjskich i najludniejszą wyspą hiszpańską. Teneryfa, choć geograficznie leży w północnej Afryce, jest integralną częścią Hiszpanii i Unii Europejskiej. Obowiązującą na wyspie walutą jest Euro, a językiem urzędowym język hiszpański.

Santa Cruz de Tenerife jest największym miastem na wyspie i zarazem jej stolicą oraz prowincji Santa Cruz de Tenerife. Jest też, wspólnie z Las Palmas de Gran Canaria, stolicą autonomii Wysp Kanaryjskich.

Teneryfa oraz sąsiednia wyspa Gran Canaria jest często nazywana kontynentem w miniaturze ze względu na kilka typów krajobrazu i kilka stref klimatycznych na nich występujących. Na Teneryfie znajdują się dwa obiekty wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO: wulkan Teide, który jest parkiem narodowym,




oraz zabytkowe miasto La Laguna.







Połączenia pomiędzy lotniskiem a mariną Benalmadena:
Połączenie pomiędzy mariną a lotniskiem – autobusem linii: M-128.
Kursuje co 1-2godz.
Cena biletów to 3,55EUR
Strona przewoźnika:
http://www.ctmam.es/lineas/M-128


Połączenia pomiędzy lotniskiem a mariną Santa Cruz de Tenerife:
Połączenie pomiędzy mariną a lotniskiem – autobusem linii: 111.
Kursuje średnio co 0,5godz.
Cena biletów to 4,55EUR
Strona przewoźnika:
http://www.titsa.com/index.php?accion=linea&IdLinea=111



Zgłoszenia na rejs przyjmuję przede wszystkim drogą mailową, gdyż będę pływał przed rozpoczęciem tego rejsu i bardzo często będę poza zasięgiem sieci komórkowych.
W celu zapisania się na rejs proszę o wypełnienie formularza znajdującego się pod poniższym linkiem:

>>>>> FORMULARZ <<<<<




By zapisać się na rejs proszę o kontakt ze mną:

limE's - Emil Grycko
egrycko@gmail.com (W związku z tym iż dużo pływam - preferuję kontakt e-mailowy.)
mob.: (+48) 791 383 007



lub z biurem: 
Ul. Syrokomli 7/13 kl.III
03-335 Warszawa
tel/fax: (+48) 22 414 17 17
mob.: (+48) 503 414 419

Categories:

Leave a Reply